Μια μοναδική εμπειρία βιώσαμε σήμερα, Τρίτη 24-5-2016, οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί του Σχολείου μας καθώς επισκεφθήκαμε την περιοχή των Καλαβρύτων, με ενδιάμεσες στάσεις σε σημαντικά αξιοθέατα και μνημεία της πατρίδας μας όπως ο Ισθμός της Κορίνθου, η Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου, το Μνημείο Πεσόντων Καλαβρυτινών, η Ιερά Μονή Αγίας Λαύρας και η ιστορική πόλη των Καλαβρύτων. Στη διαδρομή, θαυμάσαμε την απίστευτη ομορφιά της ορεινής χλωρίδας του όρους Χελμού και του φαραγγιού του Βουρραϊκού, αλλά και τεχνικά επιτεύγματα του σύγχρονου πολιτισμού μας, όπως τα ναυπηγεία και τα διυλιστήρια.
Ήταν μια εκδρομή πληρέστατη σε εμπειρίες, σε γνώσεις, σε συναισθήματα και είμαστε σίγουροι ότι θα μείνει σε όλους αξέχαστη !
Παρακάτω παρουσιάζουμε τα σημαντικότερα αξιοθέατα της διαδρομής με τη σειρά που τα συναντήσαμε:
ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ
Το ναυπηγείο αποτελεί μονάδα - χώρο με αντικείμενο τη ναυπήγηση - κατασκευή, επισκευή, μετασκευή ή συντήρηση πλοίου ή πλωτού ναυπηγήματος. Πολλά ναυπηγεία αναλαμβάνουν και διάφορες άλλες εργασίες εκτός από την ναυπήγηση πλοίων. Παράδειγμα στον ελληνικό χώρο αποτελεί η κατασκευή βαγονιών τρένων από τα Ναυπηγεία Ελευσίνας αλλά και οι εργασίες για τον επιταχυντή νετρονίων της Πύλου από το ίδιο ναυπηγείο. Υπάρχουν όμως και ναυπηγεία μικρών σκαφών τα οποία δεν έχουν τις ανωτέρω ικανότητες και αποκλειστικό τους αντικείμενο είναι η κατασκευή μικρών (πλαστικών ή ξύλινων) πλοίων - συνήθως αναψυχής. Άλλα ναυπηγεία είναι εξειδικευμένα σε ορισμένες κατασκευές. Παράδειγμα αποτελούν πολλά ναυπηγεία στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής εξειδικευμένα στην κατασκευή πολεμικών πλοίων.
Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά μικρά ναυπηγεία - κυρίως για κατασκευή μικρών σκαφών, αλλά τα τρία μεγαλύτερα είναι:
Ø Ναυπηγεία Σκαραμαγκά
Ø Ναυπηγεία Ελευσίνας
Ø Νεώριο Σύρου
Πολλές φορές ένα ναυπηγείο μπορεί να ασχολείται και με πολιτικά έργα, όπως προκατασκευή τμημάτων γεφυρών, σιλό κλπ. ή να κατασκευάζει οχήματα, όπως τρένα.
Σημαντικά ναυπηγεία ανά τον κόσμο είναι:
Ø Ναυπηγείο Hyundai (Κορέα)
Ø Ναυπηγείο Samsung (Κορέα)
Ø Ναυπηγείο Osan (Ιαπωνία)
Ø Ναυπηγεία China State Shipbuilding Corporation (CSSC)
Ø Ναυπηγεία China Shipbuilding Industry Corporation (CSIC).
Ø Harland & Wolff (Ιρλανδία)
Ø Newport News (ΗΠΑ)
Ø Ναυπηγεία Fincantieri (Ιταλία)
ΙΣΘΜΟΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ
Ο Ισθμός αποτελεί από την αρχαιότητα το κατεξοχήν στρατηγικό σημείο του ελλαδικού χώρου κι ένα από τα σημαντικότερα της Ανατολικής Μεσογείου.
Η διάνοιξή του αποτέλεσε από την αρχαιότητα μείζον θέμα καθώς η δημιουργία της διώρυγας θα έλυνε πολλά προβλήματα και θα διευκόλυνε τη ναυσιπλοΐα και το εμπόριο.
Έτσι, πρώτος συνέλαβε το έργο της διάνοιξης του Ισθμού ο τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος, περί το 602 π.Χ., ο οποίος τελικά αρκέστηκε στη δημιουργία της διόλκου, αφού κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής δεν τον άφησαν να υλοποιήσει το όραμά του.
Εν συνεχεία ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, ο Ιούλιος Καίσαρ, ο Καλιγούλας και ο Νέρων διαδοχικά μελέτησαν και επιχείρησαν τη διάνοιξη, όμως χωρίς επιτυχία. Μάλιστα ο τελευταίος, κατά το 67 μ.Χ., άρχισε εργασίες εκσκαφής χρησιμοποιώντας χιλιάδες εργάτες και προχωρώντας σε μήκος 3.300 μέτρων.
Ο Ηρώδης ο Αττικός, οι Βυζαντινοί στη συνέχεια και οι Ενετοί τέλος ήταν οι "διάδοχοι" του Νέρωνα στο όραμα της διάνοιξης του Ισθμού, αφού επιχείρησαν με τη σειρά τους το μεγαλόπνοο έργο, αλλά εγκατέλειψαν την προσπάθεια για διάφορους λόγους.
Τελικά, μετά την Τουρκοκρατία το νεοσύστατο ελληνικό κράτος εξέτασε σοβαρά την περίπτωση της διάνοιξης και πάλι. Το 1852 ο Λ. Λυγούνης, ο οποίος είχε διατελέσει διευθυντής των έργων του Νείλου, επεξεργάστηκε σχέδιο τομής του Ισθμού και κατέθεσε την πρότασή του στην Ελληνική Κυβέρνηση, ενώ δέκα χρόνια αργότερα ο Γάλλος μηχανικός Grimant De Caux κατέθεσε τις δικές του προτάσεις στην ελληνική βουλή. Αμφότερες όμως, κρίθηκαν από το ελληνικό κράτος ανεδαφικές.
Όταν, όμως, το 1869 πραγματοποιήθηκε η διάνοιξη της Διώρυγας του Σουέζ, η τότε Κυβέρνηση του Θρ. Ζαΐμη έλαβε επιτέλους την απόφαση τομής του Ισθμού κι ένα χρόνο αργότερα υπέγραψε σχετική σύμβαση με Γάλλους μηχανικούς, η οποία ωστόσο δεν είχε τύχη, ατόνησε και έτσι το 1881 το έργο κατακυρώθηκε στο στρατηγό Στέφανο Τυρρ μαζί με το προνόμιο εκμετάλλευσης της γέφυρας για 99 χρόνια.
Οι εργασίες άρχισαν στις 23-4/5-5 του επομένου έτους με μεγάλη επισημότητα, παρόντος του βασιλιά και της βασιλικής οικογένειας, ενώ προκρίθηκε ως οικονομικότερη και σωστότερη η χάραξη που είχε εφαρμόσει ο Νέρων με συνολικό μήκος 6.300 μέτρα. Στις 25-7/7-8 του 1893 - κι αφού το έργο είχε αναλάβει πια η ελληνική εταιρεία με την επωνυμία "Εταιρεία της διώρυγος της Κορίνθου" υπό τον Α. Συγγρό - εν μέσω κανονιοβολισμών η Βασίλισσα Όλγα έκοψε με χρυσό ψαλίδι την κορδέλα των εγκαινίων της Διώρυγος, ενώ το πρώτο πλοίο τη διέπλεε επισήμως.
Η Διώρυγα, για τη δημιουργία της οποίας είχαν χρησιμοποιηθεί 2.500 εργάτες και τα τελειότερα μηχανήματα της εποχής, ήταν συνολικού μήκους 6.343 μέτρων, πλάτους στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 μέτρων και στο βυθό της 21,3 με ωφέλιμο βάθος 7,5 έως 8 μέτρα και είχαν εξορυχθεί 12 εκατομμύρια κυβικά μέτρα χωμάτων για την κατασκευή της, ενώ σε όλο το μήκος της είχαν κατασκευαστεί κρηπιδότοιχοι μέχρι ύψους 2 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Η "Εταιρεία της Διώρυγος της Κορίνθου" εκμεταλλεύτηκε τη Διώρυγα μέχρι το 1906, οπότε την ανέλαβε η Εθνική Τράπεζα μέσω της "Νέας Ανωνύμου Εταιρείας της Διώρυγος της Κορίνθου". Τέλος, από την 1η Νοεμβρίου του 1980 η εκμετάλλευση της Διώρυγας περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο το οποίο με το Ν. 1067/80 συνέστησε την "Ανώνυμο Εταιρεία Διώρυγος Κορίνθου" η οποία εκμεταλλευόταν μέχρι πρόσφατα τη Διώρυγα.
Στα 107 χρόνια της λειτουργίας της η Διώρυγα έχει κατά καιρούς κλείσει, κυρίως λόγω των καταπτώσεων των πρανών της, εξαιτίας της ιδιόμορφης γεωλογικής σύστασης της περιοχής.
Έτσι μέχρι το 1940 παρέμεινε κλειστή συνολικά 4 χρόνια λόγω καταπτώσεων με αποκορύφωμα το 1923 (2 χρόνια). Το 1944, κατά την αποχώρησή τους οι Γερμανοί προκάλεσαν την πτώση 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων και οι εργασίες εκφράξεως κράτησαν 5 χρόνια.
Στη Διώρυγα λειτουργούν σήμερα δύο βυθιζόμενες γέφυρες. Μία στην Ποσειδωνία και μία στην Ισθμία, που εξυπηρετούν την επικοινωνία μεταξύ Στερεάς και Πελοποννήσου, ενώ κάθε χρόνο το πιο διάσημο κανάλι του ελλαδικού χώρου διαπλέεται από 15.000 περίπου πλοία, 50 τουλάχιστον διαφορετικών εθνικοτήτων, αποτελώντας αυτή τη στιγμή τον αδιαμφισβήτητο θαλασσινό "ομφάλιο λώρο" μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Μεσογείου.
ΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ
Tο παλαιότερο κατά πολλούς μοναστήρι της Ελλάδος και ένα από τα πιο εντυπωσιακά προσκυνήματα της Ορθοδοξίας βρίσκεται 10 χλμ. έξω από την πόλη των Καλαβρύτων. Η Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου πήρε το όνομά της από το σπήλαιο όπου βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας. Προκαλεί δέος καθώς βρίσκεται στη σκιά ενός απόκρημνου βράχου του όρους Χελμού, επάνω από την απότομη χαράδρα του Βουραϊκού ποταμού, απόλυτα εναρμονισμένη με το άγριο και εντυπωσιακό τοπίο της περιοχής σε υψόμετρο 940 μ. Επάνω στα βράχια η οκταώροφη αυτή μονή καθηλώνει ακόμα και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη.
Η ιστορία της Μονής
Το σπήλαιο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα και ο Παυσανίας αναφέρει ότι σε αυτό κατέφυγαν οι θυγατέρες του Προίτου όταν καταλήφθηκαν από μανία. Κατά τους πρώιμους χριστιανικούς χρόνους το σπήλαιο λειτούργησε ως ασκητήριο.
Παλαιές παραδόσεις ανάγουν την ίδρυση της Μονής στους Θεσσαλονικείς αδελφούς μοναχούς Συμεών και Θεόδωρο και την συνδέουν με τη θαυματουργή εύρεση της περίφημης εικόνας της Θεοτόκου μέσα στο σπήλαιο κατά το έτος 362 μ.Χ. Είδε ο καθένας ξεχωριστά μια οπτασία με την εντολή να μεταβούν από τα Ιεροσόλυμα όπου βρίσκονταν, στην Αχαΐα και να βρουν την ιερή εικόνα της Παναγίας από μαστίχα και κερί, φιλοτεχνημένη από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Αφού περιπλανήθηκαν, συνάντησαν στην περιοχή της Ζαχλωρούς, την βοσκοπούλα Ευφροσύνη, η οποία τούς οδήγησε στο σπήλαιο, όπου βρισκόταν η Ιερή Εικόνα.
Στην περιοχή άρχισαν να συρρέουν προσκυνητές, χτίστηκαν κελιά και σιγά σιγά η μονή γνώρισε ακμή και υπήρξε φάρος της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού δια μέσου των αιώνων. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επανάσταση του 1821 και αποτέλεσε άπαρτο φρούριο κατά των κατακτητών. Είναι γνωστή η υπερήφανη, ηρωική απάντηση του ηγούμενου Δαμασκηνού τον Ιούνιο του 1827 στον Ιμπραήμ. "... δια να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατον ... αν έλθης εδώ να μας πολεμήσης και μας νικήσης , δεν είναι μεγάλο κακόν, διότι θα νικήσης παπάδες, αν όμως νικηθής ... θα είναι εντροπή σου ..." και πραγματικά νικήθηκε μετά από επικό αγώνα και τη βοήθεια της Παναγίας.
Αργότερα, το Δεκέμβριο του 1943, τα Ναζιστικά στρατεύματα λεηλάτησαν, έκαψαν το μοναστήρι και εκτέλεσαν 16 άτομα, επισκέπτες, υποτακτικούς και μοναχούς που τους έριξαν από ψηλό βράχο. Ήδη, όμως, η Μονή είχε επιβιώσει από τέσσερις καταστροφικές πυρκαγιές, το 840, το 1400, το 1640 και το 1934. Η εικόνα της Παναγίας, ωστόσο, παρέμεινε ανέπαφη.
Η Μονή διαθέτει σημαντικά ιερά και εθνικά κειμήλια: ένα σπάνιο λάβαρο με τις μορφές τριών βυζαντινών αυτοκρατόρων, εθνικές στολές, ένα πολύτιμο σταυρό με Τίμιο Ξύλο και Ευαγγέλια σε περγαμηνές. Σε ειδικό παρεκκλήσι υπάρχουν πολλές εικόνες, λειψανοθήκες με οστά πολλών Αγίων και τις Κάρες των ιδρυτών της μονής. Στη μονη υπαρχει και το αδιάφθορο χέρι του Αγίου Χαραλάμπους σε στάση ευλογίας.
Το μοναστήρι γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Η εικόνα της Παναγίας της Μεγαλοσπηλιώτισσας
Είναι έργο του Αποστόλου Λουκά. Πιστεύεται ότι μαζί με το Ευαγγέλιο και τις Πράξεις των Αποστόλων την χάρισε ο Απ. Λουκάς στο πνευματικό του τέκνο, τον ηγεμόνα της Αχαΐας Θεόφιλο. Εκείνος την κληροδότησε στους απογόνους του. Κατά την εποχή των διωγμών, αυτοί την έκρυψαν στο Σπήλαιο. Όταν αυτοί πέθαναν ή φονεύθηκαν για το Χριστό, παρέμεινε στο Σπήλαιο μέχρι που ανακαλύφθηκε κατά το θαυμαστό τρόπο από την Αγία Ευφροσύνη.
Είναι ανάγλυφη, πάχους τριών πόντων, πλασμένη από κερί, μαστίχα και άλλες ύλες. Σ' αυτήν απεικονίζεται η Παναγία καθισμένη, με το κεφάλι να γέρνει ελαφρά προς τα δεξιά και με το χέρι της κρατά τον Χριστό που είναι καθισμένος στα γόνατά της.
ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ
Η Αγία Λαύρα είναι ιστορική μονή στα Καλάβρυτα μια από τις αρχαιότερες μονές του ελληνικού και κυρίως του πελοποννησιακού χώρου, γνωστή ως τόπος έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης, σύμφωνα με διαδεδομένη στην Ελλάδα εξιστόριση, κατά διάφορες απόψεις γεγονός, θρύλος ή πιθανώς γεγονός. Βρίσκεται περίπου 4 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης των Καλαβρύτων επάνω σε λόφο στους πρόποδες του όρους Βελιά και σε υψόμετρο 933 μέτρων.
Ιστορική αναδρομή
Η Μονή Ιδρύθηκε από έναν συνασκητή του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη, το μοναχό Ευγένιο, το 961 μ.Χ. Η αρχική της θέση ήταν 300 μ. περίπου ΝΔ της σημερινής στην τοποθεσία "Παλαιομονάστηρο", όπου και σώζεται το πρώτο Καθολικό της Μονής, ένας δίκλιτος σταυρεπίστεγος ναός στο στόμιο σπηλιάς με δύο σειρές τοιχογραφιών. Αυτή η πρώτη μονή καταστράφηκε ολοσχερώς από φωτιά το 1585. Στη συνέχεια, η Μονή έμεινε έρημη για 15 χρόνια ώσπου κάποιος Καλαβρυτινός ράπτης ονόματι Ιωάννης, αποφάσισε να αφήσει τα εγκόσμια και να ξαναχτίσει τη μονή της Αγίας Λαύρας. Το 1689 η μονή μεταφέρθηκε στη σημερινή της θέση. Μια πρώτη εικόνα της μονής έχουμε από την σχεδίαση του Ρώσου μοναχού Barsky ο οποίος την επισκέφτηκε το 1745. Η Μονή δοκιμάζεται το 1715 (Β' Τουρκοκρατία) και κυρίως στα Ορλωφικά. Το 1826 ο Ιμπραήμ πυρπόλησε το μοναστήρι αλλά οι μοναχοί είχαν προλάβει να το εγκαταλείψουν και να πάρουν μαζί τους τα περισσότερα κειμήλια. Ανοικοδομήθηκε στα 1828, με την ίδρυση του νέου Καθολικού (του τρίτου κατά σειρά) στον τύπο της βασιλικής με τρούλο, ερειπώθηκε από το σεισμό της 24ης Ιουλίου 1844 και χτίστηκε πάλι το 1850. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1943 πυρπολήθηκε Μονή και εκτελέστηκαν από τους Ναζί όσοι μοναχοί δεν είχαν εγκαταλείψει το μοναστήρι. Τέλος, το 1950 αναστηλώθηκε στη σημερινή της μορφή. Η Μονή στην πορεία της υπήρξε πατριαρχική, σταυροπηγιακή, «βασιλική» και απέκτησε μεγάλη ακίνητη και κινητή περιουσία, ενώ κατά καιρούς προσκολλήθηκαν σ' αυτήν μικρότερες Μονές (Αγία Τριάς, Φιλοκάλη κ.ά.) με αποτέλεσμα στη μεγαλύτερη ακμή της να έχει περίπου 1000 μοναχούς.
Ιερά Λείψανα και Κειμήλια
Ο πολυτιμότερος θησαυρός που βρίσκεται στο μοναστήρι είναι το λάβαρο της ορκωμοσίας των αγωνιστών του 1821 (το παραπέτασμα της Ωραίας Πύλης του Ναού), η πρώτη, δηλαδή, σημαία του ελληνικού έθνους που βρίσκετε σε περίοπτη θέση μαζί με τα όπλα των αγωνιστών του 1821. Επιπλέον, ο επιτάφιος του 1754 κεντημένος στη Σμύρνη, η εικόνα του Αγίου Γεωργίου κεντημένη στην Κωνσταντινούπολη από την «Κοκόνα του Ρολογά», πολύτιμα Ευαγγέλια όπως το δωρηθέν από την Αυτοκράτειρα της Ρωσίας Αικατερίνη Β’ τη Μεγάλη, τα χρυσοκέντητα άμφια του Παλαιών Πατρών Γερμανού, εγκόλπια, ξυλόγλυπτοι σταυροί Άγια ποτήρια κ.λπ. Επίσης, ξεχωρίζει η κάρα του «Αγίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού», πολιούχου της Μαρτυρικής Πόλης των Καλαβρύτων, η μνήμη του οποίου τιμάται στις 17 Μαρτίου, και είναι δωρεά του Αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγου το 1398. Υπάρχουν επίσης, η κάρα του Αγίου Φιλαρέτου του Ελεήμονος, λείψανα του Αγίου Παντελεήμονος, της Αγίας Παρασκευής, των Αγίων Αναργύρων, κλπ. Εκτός από τα σημαντικά ιερά κειμήλια και λείψανα που υπάρχουν στην Ιερά Μονή, σημαντικός θησαυρός είναι τα 3.000 έντυπα στη βιβλιοθήκη της, το αρχαιότερο από τα οποία χρονολογείται το 1502. Στη συγκρότηση της βιβλιοθήκης συνέβαλαν σημαντικά ο Κύριλλος Λαυριώτης το 1796 και ο Καλαβρυτινός δάσκαλος και μοναχός Γρηγόριος Ιωαννίδης το 1929.
ΜΝΗΜΕΙΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ
Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων αναφέρεται στην εξολόθρευση του ανδρικού πληθυσμού και την ολική καταστροφή της πόλης των Καλαβρύτων στην Ελλάδα, από στρατιώτες της γερμανικής 117ης Μεραρχίας Καταδρομών, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στις 13 Δεκεμβρίου του 1943. Η πράξη αυτή ήταν μαζικά αντίποινα στην εκτέλεση 77 Γερμανών αιχμαλώτων, οι οποίοι είχαν συλληφθεί από τους αντάρτες κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Καλάβρυτα».
Το εξαγριωμένο γερμανικό απόσπασμα που βρήκε τους νεκρούς συναδέλφους του, ισοπέδωσε αρχικά το Μάζι και εκτέλεσε 5 Έλληνες. Το πρωί της 8ης Δεκεμβρίου, στάλθηκε μέσω ασυρμάτου η διαταγή «να εκτελεστεί ο ανδρικός πληθυσμός και να πυρποληθούν τα χωριά». Η επιχείρηση «Καλάβρυτα» ανατέθηκε τελικά στον ταγματάρχη Εμπερσμπέργκερ.
Έτσι, οι Γερμανοί με επικεφαλής τον Εμπερσμπέρκερ, στο δρόμο για τα Καλάβρυτα, εκτέλεσαν 143 άνδρες, στα χωριά Ρωγοί, Κερπινή, Άνω και Κάτω Ζαχλωρού, καθώς και στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου. Επίσης έκαψαν περίπου 1.000 σπίτια σε πάνω από 50 χωριά, αφού τα λεηλάτησαν αποκομίζοντας περισσότερα από 2.000 πρόβατα και μεγαλύτερα ζώα και περίπου 260.000.000 δραχμές.
Όταν έφθασαν στα Καλάβρυτα, κλείδωσαν όλες τις γυναίκες και τα παιδιά κάτω των 14 ετών στο σχολείο και διέταξαν όλους τους άνδρες από 14 και πάνω να παρουσιαστούν έξω από το χωριό, όπου τους εκτέλεσαν. Οι γυναίκες και τα παιδιά κατάφεραν να αποδράσουν από το σχολείο ενώ το χωριό φλεγόταν. Την επόμενη ημέρα τα ναζιστικά στρατεύματα πυρπόλησαν το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας. Σήμερα στη θέση του εγκλήματος διατηρείται μνημείο, ως ανάμνησης των πεσόντων και του φρικτού γεγονότος, και κάθε χρόνο γίνεται αναμνηστική εκδήλωση.
Το σημερινό γερμανικό κράτος έχει αναγνωρίσει δημόσια τη ναζιστική αγριότητα κατά των Καλαβρύτων και τον Απρίλιο του 2000 ο τότε Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Γιοχάννες Ράου, επισκέφτηκε τα Καλάβρυτα όπου εξέφρασε συναισθήματα ντροπής και βαθιάς θλίψης για την τραγωδία.
KΑΛΑΒΡΥΤΑ
Τα Καλάβρυτα ( http://www.depapoz.gr ), είναι μια από τις πιο ιστορικές πόλεις της Αχαΐας, με ιστορία που χάνεται στα βάθη του χρόνου και με σύγχρονες υποδομές που ελκύουν πολλές κατηγορίες τουριστών. Βρίσκονται στη «σκιά» του όρου Χελμός, σε υψόμετρο 756 μέτρων και αποτελούν έναν ιδιαίτερα δημοφιλή και ενδιαφέροντα προορισμό, που προσφέρει τη δυνατότητα για διάφορες δραστηριότητες όλες τις εποχές του χρόνου.
Στην ευρύτερη επαρχία των Καλαβρύτων μπορεί κανείς να επισκεφτεί πολύ σημαντικά θρησκευτικά, ιστορικά, αρχαιολογικά, φυσικά και τουριστικά αξιοθέατα, να χαλαρώσει και να ασχοληθεί με διάφορα σπορ. H πόλη των Καλαβρύτων έλαβε το σύγχρονο όνομά της την περίοδο της φραγκοκρατίας, εξαιτίας των πλούσιων, δροσερών πηγών της. Οι ορεινοί όγκοι που την περιβάλλουν, οι φυσικές ομορφιές, τα νερά, τα πέτρινα σπίτια και η παραδοσιακή γαστρονομία, είναι μερικοί μόνο από τους λόγους για να επισκεφτεί κανείς την περιοχή.
Το πρώτο που βλέπει ο επισκέπτης όταν φτάνει στα Καλάβρυτα, είναι ο ιστορικός σταθμός του τρένου, που θυμίζει κάτι από τα παλιά και αποτελεί αφετηρία για τον οδοντωτό σιδηρόδρομο.
Σε κοντινή απόσταση και προς το κέντρο της πόλης, βρίσκεται το παλιό Δημοτικό Σχολείο, που χτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και το οποίο, από τον Ιανουάριο του 2005 στεγάζει το Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος ( http://www.dmko.gr ). Πρόκειται για έναν ιστορικό και μαρτυρικό χώρο που συνδέεται άρρηκτα με τα γεγονότα της κατοχής και κυρίως με τη φρικτή τραγωδία της 13ης Δεκεμβρίου 1943. Σήμερα, έχει σκοπό τη συγκέντρωση, καταγραφή και έκθεση κάθε είδους υλικού που μαρτυρά την ιστορία, την λαογραφία και την παράδοση των Καλαβρύτων και ιδιαίτερα την ιστορία του Ολοκαυτώματος και των γεγονότων που διαδραματίστηκαν στην περιοχή.
Στο όμορφο και γραφικό κέντρο, την πλατεία και την αγορά της πόλης, ο επισκέπτης μπορεί να βρει πλήθος από καταστήματα με τοπικά παραδοσιακά προϊόντα, όπως τσάι, βότανα, μέλι, χυλοπίτες, γαλακτοκομικά κ.ά., καθώς και είδη λαϊκής τέχνης, αλλά και καφέ και ταβέρνες, όπου μπορεί να απολαύσει τοπικά εδέσματα και όχι μόνο.
Κεντρική θέση στην πλατεία κατέχει ο αναστηλωμένος Μητροπολιτικός Ναός των Καλαβρύτων που χτίστηκε την περίοδο 1730 – 1750 και στη συνέχεια πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ, το 1827, ανοικοδομήθηκε, αλλά καταστράφηκε και πάλι από τους Γερμανούς το 1943. Το ρολόι στο αριστερό κωδωνοστάσιό του είναι σταματημένο στην ώρα της ναζιστικής θηριωδίας, ενώ στο δεξί ένα καινούργιο ρολόι μετρά το χρόνο από την απελευθέρωση από τους Γερμανούς και μετά. Στην πλατεία υπάρχουν επίσης το Ηρώο Πεσόντων και προτομές αγωνιστών του 1821.
Αξιοθέατα στη γύρω περιοχή
Καλάβρυτα δεν είναι μόνο… η πόλη, αλλά και η γύρω περιοχή, που είναι γεμάτη από αξιοθέατα, όπως, το φαράγγι του Βουραϊκού, ο Χελμός, τα Ύδατα της Στυγός, το σπήλαιο των λιμνών, η Ιερά Μονή Μέγα Σπηλαίου και φυσικά ο οδοντωτός σιδηρόδρομος, το χιονοδρομικό κέντρο κ.ά..
Ο Οδοντωτός Σιδηρόδρομος και το φαράγγι του Βουραϊκού
Ο οδοντωτός σιδηρόδρομος ( http://www.odontotos.com ), χαρίζει εδώ και πολλά χρόνια (εγκαινιάστηκε το 1896) στους επιβάτες του, μια από τις πιο μαγευτικές και περιπετειώδεις διαδρομές με τρένο στον κόσμο. Είναι ένα τρένο που με τα «δόντια» του, έχει τη δυνατότητα να «σκαρφαλώνει» ψηλά, αψηφώντας τις μεγάλες κλίσεις του εδάφους. Χαρακτηριστικό του οδοντωτού είναι τα λιγοστά ευθύγραμμα τμήματα της διαδρομής, σε αντίθεση με τα πολλά καμπύλα, όπου το έδαφος είναι ιδιαίτερα απόκρημνο.
Ξεκινώντας από την παραλιακή πόλη του Διακοπτού, στα χνάρια του Βουραϊκού ποταμού, το τρένο διασχίζει το ομώνυμο φαράγγι, διανύοντας 22,350 χλμ. και καταλήγει, μετά από 65 λεπτά, στην πόλη των Καλαβρύτων. Στη διαδρομή αυτή περνάει από τούνελ, μικρούς και μεγάλους καταρράκτες, παραπόταμους και εντυπωσιακά τοπία.
Δίπλα από τις γραμμές του τρένου υπάρχει το μονοπάτι Ε4, που χρησιμοποιείται από Έλληνες και ξένους πεζοπόρους. Η διαδρομή για το κατέβασμα διαρκεί περίπου 6 ώρες και για το ανέβασμα περίπου 7 με 8 ώρες. Κατά μήκος του, υπάρχουν καταρράκτες χειμάρρων, σπήλαια με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ενώ στα κάθετα τοιχώματα του φαραγγιού, διασώζονται πολύ ενδιαφέροντα και σπάνια είδη φυτών.
Σπήλαιο λιμνών
Το Σπήλαιο Λιμνών ( http://www.kastriacave.gr ) βρίσκεται κοντά στο χωριό Καστριά, περίπου 17 χλμ. από την πόλη των Καλαβρύτων και 60 χλμ. από την Τρίπολη. Είναι ένα σπάνιο δημιούργημα της φύσης - μια παλιά κοίτη υπόγειου ποταμού με εξερευνημένο μήκος 1.980 μέτρα και αξιοποιημένο μήκος 500 μέτρα - που προσφέρει λαβυρινθώδεις διαδρόμους, μυστηριώδεις στοές και ιδιαίτερους σταλακτικούς σχηματισμούς.
Διαθέτει αλλεπάλληλες κλιμακωτές, σε τρεις ορόφους λίμνες και αυτό το καθιστούν μοναδικό στο είδος του στον κόσμο. Η διάβαση ανάμεσα στις λίμνες γίνεται από υπερυψωμένες τεχνητές γεφυρούλες. Στον κάτω όροφο του σπηλαίου βρέθηκαν απολιθωμένα οστά ανθρώπου και διαφόρων ζώων μεταξύ των οποίων και ιπποπόταμου.
Χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων
Το χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων ( http://www.kalavrita-ski.gr ) βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του Χελμού, σε υψόμετρο 1.700-2.340 μέτρα. Είναι ένα από τα πιο οργανωμένα χιονοδρομικά κέντρα της χώρας, με χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Διαθέτει 7 αναβατήρες (2 εναέριους και 5 συρόμενους) και 12 πίστες συνολικού μήκους 20 χλμ., αλλά και σαλέ με εστιατόριο και καφετέρια και μερικές σχολές σκι και είναι ιδανικό τόσο για τους αρχάριους, όσο για τους έμπειρους σκιέρς ή snowboarders.
Κι επειδή ο… κατάλογος με τα αξιοθέατα που προσφέρει η περιοχή των Καλαβρύτων είναι ατέλειωτος, αναφέρουμε επιγραμματικά μερικά ακόμη από αυτά και σας προκαλούμε να τα ανακαλύψετε: το τηλεσκόπιο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Αρίσταρχος, στη Νεραϊδοράχη, τα Ύδατα της Στυγός, οι πηγές του Αροανίου ποταμού στο Πλανητέρο, το καστανοδάσος στο χωριό Κέρτεζη κ.ά.
